Column: Fiscale
consequenties van vermogensverdeling bij echtscheiding.
In een eerdere column stelde ik de vraag: “En wat doen we
met het huis?”. Deze vraag is relevant,
omdat je bij een echtscheiding ook de financiën gaat ontvlechten en een
verdeling van het vermogen maakt.
Het komt voor dat een ex-partner, bijvoorbeeld uit
schuldgevoel, de ander meer dan de helft van het vermogen wil geven bij de
afwikkeling van een scheiding. Mensen zijn zich daarbij soms niet bewust van
het feit dat een ongelijke verdeling van het vermogen, fiscale consequenties
kan hebben voor beide partners. Dit is dan ook precies de reden waarom het
verstandig is om een echtscheidingsconvenant op te laten maken door een
mediator of advocaat en niet zelf te gaan knutselen met bijvoorbeeld de
digitale rechtswijzer. Deze rechtswijzer maakt namelijk niet attent op fiscale
consequenties, iets dat menigeen al letterlijk duur is komen te staan.
In geval van een koopwoning, verzoek ik cliënten om vóór de
opmaak van een echtscheidingsconvenant, de woning te laten taxeren door een
beëdigd taxateur. Juridisch gezien is
een dergelijke taxatie niet noodzakelijk, omdat je in het civiele recht samen
een verkoopprijs overeen mag komen. Mensen zijn dan ook niet altijd meteen
bereid om geld aan een dergelijke taxatie te gaan spenderen. Een ander gebruikt
tegenargument is dat verschillende taxaties tot een andere waarde kunnen leiden.
Toch is het wel belangrijk om deze investering te doen, omdat je zo een
indicatie hebt van de waarde van de koopwoning en deze desgevraagd aan de
belastingdienst kan overleggen. Het kan namelijk fiscale gevolgen hebben als je
de woning te hoog waardeert. Het civiele
recht en het fiscale recht bijten elkaar dus op dit deel.
De fiscale consequenties van een te hoge waardering van de
woning kunnen zijn:
·
Indien later blijkt dat de woning minder waard
is dan opgegeven en één (ex)-partner de woning overneemt, loopt deze het risico
dat een deel (het verschil tussen de opgegeven waarde en de werkelijke waarde
van de woning) van de hypotheekrente niet meer aftrekbaar is. Dit heeft dus een
hogere maandelijkse hypotheeklast voor de overnemer tot gevolg wanneer deze de
gehele, te hoge waarde heeft gefinancierd..
·
Het verschil tussen de opgegeven waarde en de
werkelijke waarde van de woning wordt gezien als overbedelingsschuld; Je hebt
dan als het ware je partner een bedrag geschonken door een hogere overnameprijs
te betalen dan noodzakelijk was.
·
Een
overbedelingsschuld heeft een aanslag van schenkbelasting tot gevolg (of
althans, dat kan als de belastinginspecteur dit opvalt).
Een en ander kun je ondervangen door het als een natuurlijke
verbintenis te beschrijven in het echtscheidingsconvenant. Hiervoor is echter
toestemming van de belastinginspecteur voor nodig. Ik adviseer dan ook altijd
om deze vooraf te vragen. Mensen reageren dat vaak met de opmerking dat ze geen
slapende honden wakker willen maken. Echter, een vooraf verkregen toestemming kan je
enkele duizenden euro’s aan belastingaanslagen schelen.
De moeite waard ?
De moeite waard ?
In een volgende column ga ik in op fiscaal partnerschap en
de beschrijving daarvan in het echtscheidingsconvenant, alsmede het uitruilen
van pensioenen en partneralimentatie.
miriam@cervixmediation.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten